Έμψυχοι και ζώντες ναοί του Θεού!

Η λύτρωση προσφέρεται.

Πρέπει όμως ο καθένας να προσοικειωθεί την προσφερόμενη λύτρωση.

Η μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού πρέπει να ακολουθείται και απο τη δική μας μεταβολή.

« Έπιποθεί και εκλείπει η ψύχη μου εις τα αυλάς του Κυρίου (Ψαλμ.πγ΄3).

Με όλη τη δύναμι της ψυχής σου να αγαπάς τον ναό και να εισέρχεσαι σ ΄αυτόν τον οίκο της
Ζωής με πίστη, ευλάβεια, ταπεινό φρόνημα και φόβο Θεού», μας συμβουλεύει ο άγιος Ιωάννης της Κρονστανδης. Και συνεχίζει:

«Μην ξεχνάς οτι μέσα στο ναό συντελείται ο αγιασμός σου, απο αυτόν ξεκινά η πορεία σου προς την αιωνιότητα και την αφθαρσία.

Αντίθετα, κάθε τι έξω απο τον ναό μας θυμίζει τη φθορά, την προσωρινότητα και τη ματαιότητα.

‘’Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται΄΄μας διαβεβαίωσε ο Κυρίος (Ματθ.κδ΄35)».

Μέσα στο ναό του Θεού θυμόμαστε τη μεγάλη μας κλήση: να γίνουμε και μείς έμψυχοι και ζώντες δικοί Του ναοί!

«Αυτό ακριβώς μας θυμίζει η ευωδιά του θυμιάματος που χρησιμοποιεί ο λειτουργός στον ναό: οτι και εμείς οι αχειροποίητοι ναοί του Θεού, πρέπει να ευωδιάζουμε απο την αρετή και τη χάρι του Αγίου Πνεύματος, που κατοικεί μέσα μας. 

΄΄Χριστού ευωδιά εσμέν τω Θεώ εν τοις σωζόμενοι και τοις απολλυμένοις οίς μεν οσμή θανάτου εις θάνατον, οίς δε οσμής ζωής εις ζωή΄΄ (Β΄Κορ.β΄15-16)».

Δυστηχώς, δεν σκεπτόμαστε συχνά την υπέροχη κλήση μας, δεν μας συγκινεί βαθιά ο ύψιστος προορισμός μας , δεν αγωνιζόμαστε με όλες ας τις δυνάμεις για την κάθαρση απο τα πάθη και για το εξαγιασμό μας.

Η ψυχή μας σέρνεται συχνά στα χαμηλά, πέφτει στο χώμα και στη λάσπη...

«Ώ αναισθησία, ώ αθλιότης, ώ αγνωμοσύνη!», αναφωνεί ο άγιος Ιωάννης.

«Ο άπειρος Θεός, ο ‘’αχώρητος παντί’’ Πλάστης και Κυρίος μας, δεν χωρεί μέσα στο αχανές υλικό συμπάν, και καταδέχεται, να χωρέσει μέσα στο μικρότατα άνθρωπο, να τον κάνει κατοικητήριό Του, ναό Του. 

Τις λαλήσει τας δυναστείας Κυρίου...;΄΄(Ψαλμ.ρε΄2)».

Ο κάθε πιστός και ένας έμψυχος ναός, που για τον Άγιο Θεο έχει πολύ μεγαλύτερη αξία και απο τον πιο μεγάλο και περίλαμπρο επίγειο ναό!

Ο κάθε πιστός ένας ζωντανός ναός του Θεού, που πρέπει να καθαρισθεί «απο παντός μολύνσου σαρκός και πνεύματος» (Β΄Κορ.ζ΄1) και να στολισθεί με κάθε αρετή.

Και μέσα του ν' ανάψει το καντήλι της ψυχής, για να λάμπει με το ιλαρό φως της αγάπης προς τον Θεο και της αγιότητάς. 

«Συ φωτιείς λύχνον μου , Κύριε ο Θεός μου, φωτιείς το σκότος μου» (Ψαλμ.ιζ΄29)

Αρχιμ. Αστέριος Χατζηνικολάου

(Το μυστήριο της κοινωνίας του Θεού)