Ονομάζομαι Γιαννούλα Παπαδούλη και είμαι κάτοικος του χωρίου Ποιμενικόν Νέας Ορεστιάδος.
Πρίν ένα χρόνο είχα πάρει την εικόνα του Αγίου Κυρίλλου του ΣΤ’ και στήν προσευχή μου παρακαλούσα τον Άγιο να με αξιώσει να πάω στο Πύθιο να προσκυνήσω στην εκκλησία και στον τάφο του.
Φέτος την Κυριακή του Θωμά που ήταν η μνήμη του πήγαμε με την αδελφή μου Αθηνά και το
γαμπρό μου Στρατή στην Εκκλησία του.
γαμπρό μου Στρατή στην Εκκλησία του.
Εκεί προσκυνήσαμε την εικόνα Του και είδαμε και οι τρεις μας μερικά γράμματα στο μέτωπό Του.
Τα διαβάσαμε αλλά τα ξεχάσαμε αμέσως.
Μόνο ένα θυμόμαστε όλοι.
Δε μπορέσαμε να δώσουμε καμμία εξήγηση.
Κατάπληκτοι πήραμε λίγο λαδάκι από το καντηλάκι που καίγεται μπροστά στην εικόνα του για να σταυρώσουμε τον ετοιμοθάνατο πατέρα μας που υπέφερε από καρκίνο.
Μόνο ένα θυμόμαστε όλοι.
Δε μπορέσαμε να δώσουμε καμμία εξήγηση.
Κατάπληκτοι πήραμε λίγο λαδάκι από το καντηλάκι που καίγεται μπροστά στην εικόνα του για να σταυρώσουμε τον ετοιμοθάνατο πατέρα μας που υπέφερε από καρκίνο.
Δυστυχώς όλο το αίμα του είχε αλλοιωθεί και οι γιατροί από το Νοσοκομείο Διδυμοτείχου μας είπαν ότι δεν έχει νόημα να κάθεται μέσα και να τον πάρουμε στο σπίτι για να πεθάνει ήσυχος.
Μόλις τον σταυρώσαμε άνοιξε τα μάτια του, ζήτησε να φάει και ύστερα κοιμήθηκε ήρεμα.
Το πρωί ξύπνησε και αισθανόταν εντελώς καλά σαν να μην είχε υποστεί καμμία ταλαιπωρία.
Το πρωί ξύπνησε και αισθανόταν εντελώς καλά σαν να μην είχε υποστεί καμμία ταλαιπωρία.
Δοξάζουμε το Θεό και το θαυματουργό Του Άγιο, τον Άγιο Κύριλλο τον ΣΤ’ που είναι προστάτης μας!
Κάθε χρόνο θα τον προσκυνούμε με πίστη την ημέρα της μνήμης Του.
*Το περιστατικό συνέβη την Κυριακή του Θωμά του 1998
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"
vimaorthodoxias.gr
