Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

Ὁ γέροντας Βασίλειος Καυσοκαλυβίτης καί τό... ἀτύχηµα τοῦ δεσπότη Ὁ Θεός δέν ἀνακαλύπτεται ἀλλά ἀποκαλύπτεται στόν ἄνθρωπο μόνο διά τῆς ταπεινώσεως



Τοῦ Διονύση Μακρῆ

ΜΕΡΟΣ Α'

Χωμένος στό ἐργαστήρι του, τό μικρό ξυλουργεῖο πού διατηροῦσε σέ εἰδικά διαμορφωμένο χῶρο δίπλα στό ἀσκητικό του κελί στήν ἔρημο τῶν Καυσοκαλυβίων τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ἀφοσιωμένος στό
ἐργόχειρό του, τήν κατασκευή μικρῶν ξύλινων σταυρῶν, ὁ γέροντας ἀσκητής ἀδυνατοῦσε νά ἀκούσει τό νεαρό διάκο τοῦ δεσπότη, ὁ ὁποῖος ἔστεκε στήν αὐλόπορτα τοῦ κελιοῦ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου.




Εὐλογεῖτε, γέροντα. 
Γέροντα εὐλογεῖτε, φώναζε καί ξαναφώναζε ἀλλά ἀπόκριση δέν ἔπαιρνε. 
Πῆρε τότε τήν ἀπόφαση καί ἄνοιξε τήν αὐλόπορτα μπαίνοντας μέσα. 
Πῆγε κατευθείαν στό χῶρο ἀπό ὅπου ἀκουγόταν ὁ θόρυβος.
Εἶδε τόν γέροντα σκυμμένο νά σκαλίζει μέ ἐπιμέλεια καί ἀφοσίωση ἕνα ξύλο ἐνῶ ταυτόχρονα ἔλεγε συντονισμένα τήν προσευχή «Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με».
Εἶχε γυρισμένη τήν πλάτη καί δέν εἶδε πού μπῆκε ὁ νεαρός διάκονος.

Ὡστόσο, χωρίς νά γυρίσει νά τόν δεῖ εἶπε: 
«Καλῶς τον-καλῶς τον!»

-Γέροντα εὐλογεῖτε!
-Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός νά σέ εὐλογεῖ καί νά σέ ἐνδυναμώνει στό δρόμο τῆς σωτηρίας.

- Μέ ἔστειλε ὁ δεσπότης νά σοῦ πῶ, πώς σέ λίγο ἀναχωρεῖ. Θά ἤθελε νά σέ χαιρετίσει.

-Δέν ἔρχομαι, δέν ἔρχομαι! Πές στό Σεβασμιώτατο ὅτι θά τόν ἐπισκεφθῶ αὔριο στό κελί του. Ἄλλωστε ἡ Παναγία μας μέ πληροφόρησε ὅτι θά τόν κρατήσει ἕναν ὁλάκερο μήνα στό Περιβόλι Της.

-Γέροντα δέν καταλάβατε. Ὁ δεσπότης ἔχει ἑτοιμασθεῖ γιά νά ἀναχωρήσει . Θά βγεῖ ἔξω.

-Πήγαινε Διάκο καί πές του πώς θά τόν δῶ αὔριο.

Ὁ νεαρός διάκονος ἔκανε μία βαθειά ὑπόκλιση στόν γέροντα καί γύρισε στό κελί πού διατηροῦσε ὁ δεσπότης στά Καυσοκαλύβια, προκειμένου αὐτός ἀλλά καί τά καλογέρια του νά ἀναπνέουν ἁγιορείτικο ἀέρα καί θυμίαμα καί νά λαμβάνουν τίς ξεχωριστές καί μοναδικές πνευματικές δωρεές καί εὐλογίες πού ἡ Ἁγία Θεοτόκος προσφέρει στούς «κηπουρούς» τοῦ περιβολιοῦ Της!

-Σεβασμιώτατε, ὁ γέροντας εἶπε πώς θά σᾶς δεῖ αὔριο. Ἀρνήθηκε νά ἔρθει λέγοντας ὅτι ἡ Παναγία θά σᾶς κρατήσει ἀκόμη ἕνα μήνα στά Καυσοκαλύβια.

-Τοῦ εἶπες βρέ εὐλογημένε πώς φεύγω.

- Ναί σεβασμιώτατε, τό εἶπα πολλές φορές ἀλλά φαίνεται πώς δέν τό κατάλαβε.

-Δέσποτα μήν τόν παρεξηγεῖς τόν παπά- Βασίλειο. Ἔχει πολλές παραξενιές, εἶπε ἕνας ἄλλος μοναχός.

-Καλά-καλά. Τό μουλάρι εἶναι ἕτοιμο;
-Ναί, ἐλᾶτε νά σᾶς βοηθήσουμε νά ἀνεβεῖτε γιατί ἔχουμε ἀρκετό δρόμο μπροστά μας. Τό πλοῖο δέν θά ἔρθει στά Καυσοκαλύβια λόγω καιροῦ καί πρέπει νά πᾶμε ἀπό τό μονοπάτι μέχρι τή Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννας. Ἐκεῖ θά προσεγγίσει τό ταχύπλοο, πού θά μᾶς μεταφέρει στήν Οὐρανούπολη.

Ὁ Δεσπότης,  ἀφοῦ ἀσπάστηκε μέ εὐλάβεια τίς ἱερές εἰκόνες καί τά καλογέρια πού θά ἔμεναν στό κελί ἀνέβηκε στό ζωντανό. Ἀκολούθησαν πίσω του δύο ἱερομόναχοι καί ὁ διάκος καθώς καί δύο λαϊκοί, πνευματικά παιδιά τοῦ φιλομόναχου ἐπισκόπου, ἕνας ἐκ τῶν ὁποίων ἦταν γιατρός.

Δέν εἶχε περάσει οὔτε μισή –ὥρα ἀπό τήν ἀναχώρηση του, ὅταν οἱ μοναχοί πού εἶχαν μείνει πίσω στό κελί, εἶδαν τή συνοδεία τοῦ ἐπισκόπου καί τόν ἴδιο νά ἐπιστρέφουν.

-Σεβασμιώτατε τί πάθατε, γιατί γυρίσατε πίσω;

-Δέν βλέπεις βρέ εὐλογημένε τό πόδι μου; Κάτι τρόμαξε τό μουλάρι καί μέ ἔριξε κάτω. Εὐτυχῶς πού δέν ἔσπασα τό πόδι μου, ὅπως λέει ὁ Κώστας (σ.σ. ὁ γιατρός).

-Εἶναι πάντως πολύ δυνατό τό χτύπημα. Φοβᾶμαι σεβασμιώτατε, μήν τυχόν καί τό ἔχετε ραγίσει. Γι’ αὐτό καλό θά ἦταν νά τό κρατήσετε σέ ἀκινησία 20-30 ἡμέρες, μίας καί ἀδυνατοῦμε νά βγάλουμε ἀκτίνες γιά νά δοῦμε τό μέγεθος τῆς ζημιᾶς. Τό θετικό εἶναι, ὅπως ἤδη σᾶς εἶπα, ὅτι μπορεῖτε καί κουνᾶτε τό πόδι σας καί τό πατᾶτε. Ἡ Παναγιά σᾶς φύλαξε δεσπότη μου καί δέν χτυπήσατε σέ καμιά πέτρα πέφτοντας...

- Ναί Κώστα εἶδες τίς πέτρες πού ἦταν μόλις ἕνα μέτρο πιό κάτω ἀπ’ ἐκεῖ πού μέ ἔριξε τό μουλάρι. Ὁ Χριστός καί ἡ Παναγιά μέ φύλαξαν.

Καταπονημένος ὁ Ἐπίσκοπος ξάπλωσε νά ξεκουραστεῖ, ἀφοῦ οἱ πόνοι ἀπό τό χτύπημα ἦταν πλέον πιό ἔντονοι.

Ἡ εἴδηση τοῦ ἄτυχου συμβάντος κυκλοφόρησε ἀστραπιαία σέ ὅλη τή σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων. Ὅλοι τό ἔμαθαν ἐκτός ἀπό τόν παράξενο –ἀπόμακρο μοναχό τόν π. Βασίλειο. Πολλοί μοναχοί ἔτρεξαν γιά νά εὐχηθοῦν περαστικά στόν τραυματισμένο Ἐπίσκοπο ἀλλά δέν μπόρεσαν νά τόν δοῦν προσωπικά, ἀφοῦ ὁ Κώστας ὁ γιατρός, τοῦ συνέστησε ξεκούραση. 

Τήν ἑπόμενη ἡμέρα τό πρωί ὁ δεσπότης πονοῦσε λιγότερο. Μέ δυσκολία ὡστόσο, παρακολούθησε τό μοναχικό κανόνα, μεσονυκτικό καί ὄρθρο καί κοινώνησε τῶν ἀχράντων μυστηρίων. 
Ἦταν περίπου 11 τό πρωί, ὅταν τό κατώφλι τοῦ ἐπισκοπικοῦ κελιοῦ στά Καυσοκαλύβια περνοῦσε ὁ παπά-Βασίλειος.

Μόλις τόν εἶδε ὁ διάκος νά στέκεται ἀγέρωχα στήν πόρτα θυμήθηκε τά προορατικά λόγια του, ὅτι ὁ δεσπότης θά ἔμενε ἄλλον ἕναν μήνα στά Καυσοκαλύβια κατά τήν πληροφόρηση πού εἶχε ἀπό τήν Παναγία μας.

-Εὐλογεῖτε σεβασμιώτατε, εὐλογεῖτε!

-Ὁ Κύριος πάτερ μου, ὁ Κύριος. Κάτσε τοῦ λόγου σου νά πιοῦμε ἕνα καφεδάκι.

-Γιατί εἶναι μπαταρισμένο σεβασμιώτατε τό πόδι σας; Τί πάθατε; Ρώτησε μέ διαγραφόμενη ἔκπληξη καί ἀπορία στό πρόσωπό του ὁ παράξενος ψηλός στό ἀνάστημα μοναχός.

Τότε ὁ δεσπότης θυμήθηκε τά λόγια πού εἶπε ὁ πάπα-Βασίλης στό Διάκο του.

-Ἔχω ἕνα παράπονο Βασίλειε νά σοῦ ἐκφράσω. 
Καλά εἶπες στό Διάκο μου ὅτι ἡ Παναγία σέ πληροφόρησε πώς θά μείνω ἀκόμη ἕνα μήνα καί ἀρνήθηκες χθές νά ἔρθεις νά μέ κατευοδώσεις. 
Δέν μποροῦσες μωρέ εὐλογημένε νά μέ ἐνημερώσεις νά μήν φύγω καί πάθω τό ἀτύχημα; εἶπε χαριτολογώντας ὁ Ἐπίσκοπος.

- Μά τί συνέβη; Γιά ποιό ἀτύχημα μιλᾶτε σεβασμιώτατε;

-Δέν ἔμαθες πῶς μέ γκρέμισε τό μουλάρι καθώς πηγαίναμε ἀπό τό μονοπάτι γιά τή Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννας;

-Ὄχι, ὄχι! Εὐλογεῖτε σεβασμιώτατε δέν τό ἔμαθα. Χτυπήσατε πολύ;

-Χτύπησα, ὅσο χρειάζεται νά μείνω, ὅπως εἶπες στό Διάκο ἕνα ἀκόμη μήνα, ἐνῶ τρέχουν πολλά θέματα στή Μητρόπολη μου.

- Ἔτσι ἤθελε ἡ Παναγιά σεβασμιώτατε; Φαίνεται πώς σᾶς χρειάζεται στό περιβόλι Της.

Ὁ δεσπότης γνώριζε ὅτι ὁ παπά-Βασίλειος ὁ Καυσοκαλυβίτης ἔφερε ὡς δῶρο τῆς Παναγίας τό προορατικό χάρισμα. Ἔτσι ἀπό διάκριση ἀπέφυγε νά τόν ρωτήσει γιά τό πῶς γνώριζε ὅτι ἡ παραμονή του ἐκτός τῶν δύο ἑβδομάδων πού ἤδη εἶχαν συμπληρωθεῖ θά ἐπιμηκυνόταν γιά ἄλλες τριάντα ἡμέρες!

Σ’ ἀντίθεση μέ τόν Ἐπίσκοπο ὁ νεαρός Διάκος κινούμενος κυρίως ἀπό περιέργεια καί ἐκ τῆς ἀπουσίας πνευματικῆς πείρας ἀπευθύνθηκε στόν γέροντα Βασίλειο.

-Γέροντα γνωρίζατε ὅτι θά πάθαινε ἀτύχημα ὁ δεσπότης καί μοῦ τό ἀποκρύψατε;

-Ὄχι, εὐλογημένε. Ἐάν εἶχα τέτοια πληροφορία θά τήν ἀπέκρυπτα. Χριστιανοί εἴμαστε...

-Τότε γιατί δέν ἀνταποκριθήκατε στήν πρόσκληση τοῦ σεβασμιωτάτου καί μοῦ εἴπατε πῶς θά τόν δεῖτε σήμερα;

-Διάκο γίνεσαι αὐθάδης καί ἀσεβής ἀπέναντι στόν γέροντα! Εἶπε τότε ὁ δεσπότης, προσπαθώντας νά δώσει τέλος στήν αὐθάδεια τοῦ νεαροῦ διακόνου του.

-Ἄστο σεβασμιώτατε, τό παιδί. Ἔχει καλή διάθεση καί ἀπό ἀγάπη μέ ρωτάει.

Ὁ διάκονος ἀπό ντροπή λόγω τῆς δημόσιας ἐπίπληξης τοῦ δεσπότη εἶχε κοκκινίσει σάν τό παντζάρι καί εἶχε σκύψει τό κεφάλι, ὡς ἔνδειξη ἀναγνώρισης τοῦ λάθους του, τό ὁποῖο προκλήθηκε ἀπό τήν πνευματική ἀπειρία καί τήν ἀπουσία ἀνάλογων βιωμάτων.

Ὁ παπά –Βασίλης μέ μία μόνο δρασκελιά ἔφθασε τότε δίπλα του καί τόν ἀγκάλιασε. Ἐκεῖνος αὐθόρμητα γονάτισε πιάνοντας μέ τά χέρια του τά πόδια τοῦ παράξενου γέροντα.

-Σεβασμιώτατε, μιᾶς καί θά μείνετε δέν μοῦ στέλνεις τό διάκο αὔριο νά μέ βοηθήσει νά μεταφέρουμε λίγες πέτρες; Φαίνεται γεροδεμένο παιδί.

-Μέ τήν εὐχή μου Βασίλειε, πάρτον μαζί σου νά σέ βοηθήσει.

Διδαχές καί νουθεσίες

Τήν ἑπόμενη ἡμέρα ὁ διάκος στεκόταν πρωί-πρωί ἔξω ἀπό τήν πόρτα τοῦ πατρός Βασιλείου στό κελί τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου στά Καυσοκαλύβια.

Ὁ γέροντας τοῦ ἔγνεψε νά περάσει μέσα καί τόν ὁδήγησε στήν Ἐκκλησία γιά νά προσκυνήσει. Μέσα στό κελί ὑπῆρχε τάξη. Ὅλα ἦταν τακτοποιημένα. Ὁ γέροντας τοῦ πρότεινε νά καθίσει σέ ἕνα μικρό σκαμνάκι μέχρι νά ἑτοιμάσει ἕνα κέρασμα.

-Ἀπό ποῦ εἶσαι διάκο;
- Ἀπό τήν Ἀθήνα γέροντα. Στήν Ἀθήνα γεννήθηκα καί μεγάλωσα. Οἱ γονεῖς μου ὅμως κατάγονται ἀπό τήν Κρήτη ὁ πατέρας μου καί ἀπό τή Νάξο ἡ μητέρα μου ἀλλά ζοῦν μόνιμα στόν Πειραιά.

-  Γέροντα –συνέχισε ὁ διάκος- συγνώμη γιά τή χθεσινή ἀπρέπειά μου.

-Συγχωρεμένος νά εἶσαι. Γιά νά μήν σοῦ μείνει καμιά ἀπορία καί γιά νά διώξεις τούς λογισμούς τοῦ πονηροῦ πού σέ ταλανίζουν ἀπό χθές ἐμφυτεύοντας διάχυτα τό φόβο θά σού πῶ ἐξομολογητικά τό πῶς μέ πληροφόρησε ἡ Παναγιά μας. Λίγο πρίν ἔρθεις καθώς ἐργαζόμουν στό ξυλουργεῖο ἄκουσα τόν δεσπότη νά σέ προστάζει νά ἔρθεις νά μέ προσκαλέσεις. Κίνησα τότε νά μεταβῶ στό κελάκι μου νά σουλουπωθῶ λίγο ἀφήνοντας τό ἐργόχειρό μου. Τότε ὅμως ἄκουσα τή γλυκιά φωνή τῆς Παναγιᾶς μας πού μέ πληροφοροῦσε πώς ὁ δεσπότης θά ἔμενε ἄλλες τριάντα ἡμέρες. Σύνδεσα τήν πληροφορία μέ τή συνέχιση τοῦ ἐργόχειρου καί τήν προσευχή κι ἀποφάσισα νά ἐπισκεφθῶ σήμερα τόν δεσπότη.

-Δηλαδή δέν εἶχες πληροφορία γιά τό ἀτύχημα;

-Ὄχι βρέ εὐλογημένε. Τί λές ἄν εἶχα τέτοια πληροφορία δέν θά ἐνημέρωνα τό σεβασμιώτατο; Τί σόι χριστιανός θά λεγόμουν τότε;

Ὁ διάκος χαμογέλασε. Ἀλλά καί πάλι δέν ἱκανοποιήθηκε πλήρως.

-Ἔχεις πολλά  νά μάθεις ἀκόμη, διάκο. Ἕνα ὅμως νά ξέρεις στήν ἱερατική πορεία σου. Ὁ Θεός δέν ἀνακαλύπτεται ἀλλά ἀποκαλύπτεται στόν ἄνθρωπο μόνο διά τῆς ταπεινώσεως. Χωρίς ταπείνωση κανένας δέν προσεγγίζει τό Θεό. Ταπείνωση, ταπείνωση, ταπείνωση! Αὐτή εἶναι ἡ συνταγή πού ἀνοίγει διάπλατα τήν πόρτα τοῦ οὐρανοῦ. Ταπείνωση, ταπείνωση, ταπείνωση! Χωρίς αὐτή ὁ ἄνθρωπος εἶναι μηδενικό ἐνῶ ὅταν πορεύεται μαζί της γίνεται μικρός θεός κατά τή σοφή ρήση τοῦ προφητάνακτος Δαυίδ. Ἄντε τώρα ἔλα νά μέ βοηθήσεις νά μεταφέρουμε αὐτές τίς πέτρες.

Διάκε, εἶπε ὁ παπά Βασίλης

«Νά σκέπτεσαι τό θάνατο 
ἑπτά φορές τήν ὥρα

Ὑπῆρχαν κι ἄλλοι στή ζωή 
πού δέν ὑπάρχουν τώρα.

Σέ κάθε βῆμα πρόσεχε 
τοῦ Σατανᾶ τό βρόχι

Μήν ἀδικήσεις ὀρφανούς,
γυναῖκες, χῆρες ὄχι.

Πιστά τούς νόμους φύλαγε 
χωρίς καμιά προσθήκη

Τάς ἐντολᾶς τοῦ Μωυσῆ, 
τή Νέα Διαθήκη.

Τῆς μέρας τ’ ἁμαρτήματα 
καί πρίν ὁ ἥλιος δύσει

 Μέ κάθε τρόπο τοῦ Θεοῦ 
νά τάχεις ὅλα σβήσει».

(συνεχίζεται)


Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ, Θεολόγος, Δημοσιογράφος 
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2017

ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"